Akredytacja LBMA – fakty, nie mity

Dziś spróbujemy odpowiedzieć na kilka interesujących sektorowo pytań: W jaki sposób mennica/rafineria może dostać akredytację LBMA? Jaką wagę ma takowa w sektorze? Co to w ogóle oznacza? Czym akredytacja różni się od członkostwa w LBMA? Czy ma to przełożenie na mniejsze produkty? Oraz czy mennice / rafinerie nieposiadające takowej akredytacji należy traktować... Inaczej?

---

Tytułem wstępu

Analizę rozpoczniemy od wyjaśnienia podstawowej terminologii, rozróżniającej o czym piszemy, tak aby było jasno i przejrzyście:

Rafineria metali szlachetnych, to zakład przetwórczy zajmujący się wytapianiem metali szlachetnych w czystej postaci, z surowców naturalnych dostarczanych w postaci złomu, surowców wtórnych a przede wszystkim ze sztab dore (miksu metali szlachetnych) jaki dostarczają kopalnie. To stąd otrzymamy sztabę typu cast, o nierównej powierzchni i raczej większej gramaturze – powyżej 50 g. To rafinerie zajmują się produkcją zgodnej z wymogami LBMA sztaby 400 uncji (12,5 kg).

Mennica metali szlachetnych, zazwyczaj zlokalizowana jest bezpośrednio przy rafineriach, a jeśli nie są to części tej samej spółki to właśnie z rafinerią bądź rafineriami mennice podpisują umowę na dostawę. Mennice, zajmują się produkcją bullionu, mniejszych sztab oraz medali i ozdobnych produktów kolekcjonerskich. Oczywiście to tutaj odbywa się wygładzanie powierzchni i laserowe grawerowanie bullionu. Mennice dostarczają również sztaby typu minted (Gładkie powierzchnie, ostre linie cięcia, trzymające wagę i rozmiar z minimalnymi odchyleniami) o wadze od grama aż po 1000 g. Jeden gram?!? Kto nigdy nie widział „czekoladki” CombiBar od Valcambi, choćby na zdjęciu, niech pierwszy rzuci kamieniem.

Jako iż tekst dotyczyć będzie wymogów akredytacyjnych LBMA, czyli konkretnie złotych sztab 400 uncjowych i 1000 uncjowych srebrnych, opierać będziemy się przede wszystkim na przykładzie złotych rafinerii metali szlachetnych.

„Do LBMA? Pojedzie pan ringiem M25 i w lewo, na centrum, koło Banku Anglii”

Oczywiście działających w świecie rafinerii złota jest więcej, ale zaznaczmy jeszcze raz - chodzi nam o przynależność do „Good Delivery” dla przynajmniej jednego lub więcej stowarzyszenia czy giełdy zajmującego się metalami szlachetnymi. Ze względu na wartość dziennych obrotów krajobraz ten zdominowany będzie przez London Bullion Market Association (LBMA), a dalej CME Group (COMEX) oraz Shanghai Futures (SHFE) i Gold Exchange (SGE).

---

Nie wolno przy tym zapomnieć o bardziej regionalnych, choć renomowanych i relatywnie dużych centrach obrotu złotem. Z pośród całokształtu krajobrazu, pozwolimy sobie wymienić Singapore Bullion Market Association (SBMA), Chinese Gold & Silver Exchange Society, Hong Kong (CGSE), Tokyo Commodity Exchange (TOCOM), Dubai Multi Commodities Centre (DMCC), Multi Commodity Exchange of India Ltd (MCX), oraz Istanbul Gold Exchange (IGE).

Powyższa grafika powinna wyraźnie udowodnić wagę LBMA zarówno w kontekście obrotu, ale i również tworzenia i egzekwowania standardów rynkowych dla rynku metali szlachetnych. Co prawda są to dane za 2021 r., i świat uległ od tego czasu zmianie, dlatego dysponujemy przy tym również nowszymi liczbami. Wszak od kilku lat LBMA przedstawia publicznie odpowiednio dostosowany zestaw danych, choć po detaliczny należałoby pofatygować się do Nymex. Ale za Q3 2023 r. w oparciu o średnią kroczącą ceny całokształtu transakcji z okresu, obrót tygodniowy wyniósł 325,65 mld USD. Dzieląc przez pięć dni roboczych (pomijamy przy tym wszystkie święta i bank holidays), dziennie otrzymujemy 65,13 mld USD obrotu.

Złoto otwarło ów kwartał na 1919 USD a zamknęło na 1848 USD za uncję, czyli bardzo swobodnie zakładając średnią 1883 USD, kwartalny obrót, (czyli wszystkie transakcje kupna i sprzedaży) na LBMA wyniósł 5,3k t.

---

Ażeby postawić jeszcze jedną przysłowiową kropkę nad „i” pójdźmy dalej - w okresie 2020-2021, akredytowane przez LBMA i rozlokowane w całym świecie rafinerie złota przetworzyły łącznie 5,038 t. żółtego kruszcu. Na powyższą liczbę składały się odpowiednio: 2,271 t. żółtego metalu pochodzącego z górnictwa, 2,746 t. z recyclingu oraz 21 t. z małych / rzemieślniczych kopalni. Aby uzmysłowić sobie skalę, za ten sam okres Światowa Rada Złota (WGC) raportowała liczby wydobycia i recyclingu jak w tabeli poniżej. I oczywiście jesteśmy świadomi niezbilansowania się danych za recycling od WGC i LBMA, ale to już zagadnienie porównania metodologii przyjętej przez obie organizacje.

---

Niezaprzeczalnym faktem jest, iż rafinerie złota akredytowane przez LBMA przetworzyły większość złota rokrocznie dostarczanego na rynki. Na 15 czerwca 2024 r. lista ta zawiera 65 pozycji. Dodatkowo mamy liczącą 125 pozycji listę byłych oraz nieistniejących już akredytowanych podmiotów. Ze względu na dominację rynkową Londynu jak i akredytowanych przezeń rafinerii złota oraz pozycję, jako centrum finansowo-kruszcowe, akredytowane przez LBMA rafinerie automatycznie akceptowane są przez Stambuł, Indie, Szanghaj i Hong Kong. Dubaj natomiast przewiduje dla nich osobną, specjalną kategorię. Takie podejście potwierdza fakt, iż nadanie akredytacji przez LBMA, traktowane jest, jako najważniejszy laur sektorowy.

O wymogu dokładnie 400 uncji (albo też mniej więcej)

Sektor opiera się w dużej mierze na rafineriach, których sztabki złota są akceptowane w celu rozliczenia transakcji przez stowarzyszenia i giełdy. Zestaw wymogów do spełnienia dla takiego produktu znany jest, jako „Good Delivery”. Każde stowarzyszenie czy giełda zazwyczaj wymagają dokładnie określonych wymiarem, wagą i możliwym odchyleniem od normy sztab spełniających wymóg „Good Delivery”. I tak, dla rynku londyńskiego, będzie to ustandaryzowana sztaba 400-uncjowa (12,5 kg) typu cast. Dokładnie natomiast jej waga ma oscylować pomiędzy 350-430 uncji o czystości przynajmniej 995. Wymiar długości powierzchni górnej wynieść ma 250 mm (margines różnicy +/- 40 mm), a szerokość tejże 70 mm (margines różnicy +/- 15 mm). Wysokość sztaby wynosić powinna 35 mm (+/- 10 mm). Kształt naszej sztaby LBMA Good Delivery powinien być odwrócony trapezoidalny z nachyleniem boków zawężających się względem frontu o 5-25%. Z oznaczeń, powinna ona zawierać numer seryjny, logotyp identyfikujący rafinerię, oznaczenie czystości w formie 4-cyfrowej, z czego jedna decymalna (np. 995,0 czy 999,9) oraz czterocyfrową liczbę wskazującą na rok wykonania. To ostatnie dotyczy jednak sztab dostarczanych począwszy od lipca 2008 r. Wszystkie oznaczenia umieszcza się na większej – górnej - powierzchni płaskiej. .

---

Powyższe wymagania pozostawiają pewne wątpliwości. Pozwólmy sobie na ich rozwianie.

Powyższy standard został stworzony i utrzymany właściwie bez zmian, jako konwencja historyczna datująca swój początek na pierwszą połowę lat 30-tych XX w. Popatrzmy chociażby na niektóre akredytacje – Norddeutsche Affinerie została akredytowana przed 1934 r. I re-akredytowana w 1953 r. Z kolei akredytacja belgijskiego Umicore szacowana jest na 1934 r. Strona LBMA podaje jeszcze starsze przykłady – 1921 r. dla Rand Refinery i 1919 r. dla Royal Canadian Mint. Technologia używana podówczas mogła powodować pewnego rodzaju nieścisłości dla masy wyprodukowanych sztab. Ponieważ jednak tysiące, (jeśli nie miliony) takich sztab zostało dostarczonych do Londynu a następnie rozdystrybuowanych globalnie pomiędzy bankami centralnymi i instytucjami w ciągu ostatnich około 90 lat, to też powyższe parametry i marginesy zachowano. Powoduje to, iż teoretycznie ta sama 400-ucjowa sztaba od dwóch różnych producentów będzie różnić się wymiarem nawet znacząco. Przykład z dwóch skrajnych biegunów – AngloGold Ashanti z Brazylii dostarcza sztaby zgodne ze standardem „Good Delivery” o rozmiarze 212 x 95,38 mm wysokości i podstawie 195 x 76 mm. Z kolei Południowo-Afrykańska Rand Refinery dostarcza sztaby 260 x 80 x 40 mm z podstawą 240 x 60 mm. Obie rafinerie dostarczają zarówno próby 995+ jak i 999,9.

Złoto to metal gęsty – jeden z najgęstszych znanych człowiekowi, a jednocześnie w formie czystej relatywnie plastyczny. A sztaba standardu „Good Delivery” ma wymiary jak powyżej i odpowiednią wagę. Zatem nawet drobna zmiana decymalna parametru rozmiaru sztaby 400-uncjowej spowoduje zmianę jej masy. To samo będzie miało miejsce, jeżeli np. zmienimy próbę 999,9 na 999,5. Dlatego też „ustandaryzowana sztaba” LBMA w zależności od producenta może się różnić, choć wymiar 400 uncji pozostaje docelowym. Każda ze sztab jest indywidualnie ważona celem określenia, jaką wielokrotność 0,025 uncji stanowi a następnie waga zaokrąglana jest do najbliższej liczby pełnej. Dopiero wtedy bierze się pod uwagę „zawartość złota w złocie”, czyli próbę, i tu już zapisujemy ilość uncji do trzech miejsc po przecinku – np. 399.865 fine.

Aby stać się dostawcą dla chłonnego rynku LBMA i móc dostarczać produkt na płynny i wiecznie głodny złota rynek, potrzebna jest akredytacja. Ażeby taką uzyskać, rafinerie muszą spełnić szeroki zakres kryteriów, o którym już za chwilę. A przecież uzyskanie takowej od LBMA oznacza automatyczną akceptację na kilku innych rynkach – jak już pisaliśmy. Inną korzyścią jest iż dostarczamy produkt w formie najmniej kosztochłonnej w przeliczeniu na uncję przetworzoną, czyli tniemy koszt zyskując przy tym silny rynek zbycia hurtowego.

Jednakże, w przypadku akredytacji LBMA dotyczy ona tylko i wyłącznie sztab 400 uncjowych (1000 uncji w przypadku srebra), czyli produktu wymaganego przez wielko-wolumenowy rynek londyński. Jeżeli rafineria / mennica posiada w swojej ofercie inne produkty – np. sztabki uncjowe albo 100 g z wykończeniem wysokiej jakości i wzornictwem którego nie powstydziliby się renesansowi mistrzowie rzeźbiarstwa, akredytacja ich nie dotyczy – bo nie jest rozmiar oczekiwany przez LBMA. Owszem – akredytowany producent może umieścić na swojej stronie i korespondencji firmowej logo „LBMA accredited supplier”. Może umieszczać je na fakturach, korespondencji firmowej, w stopkach maili, publikacjach reklamowych… Ma to przecież wymiar prestiżowy a i klient odbiera to, jako znak jakości. Ale akredytacja na 400 uncjowe sztaby LBMA formalnie nie ma przełożenia na sztabki innej gramatury czy bullion. Ergo: nie istnieje tu ustandaryzowany design, oznaczenie i narzucona standaryzacja.

A jeżeli dla powyższego potrzeba dowodów, to znajdziemy je w oficjalnych wymogach dotyczących używania loga akredytowanej przez LBMA rafinerii:

„W specyfikacjach produktów złotych i srebrnych oraz towarzyszącej im dokumentacji dotyczącej dużych produktów, o masie 400 uncji i sztabek srebra o masie 1000 uncji. Jednakże logo nie powinno być umieszczane na certyfikatach jakichkolwiek innych produktów ze złota i srebra, w sposób sugerujący zatwierdzenie, akceptację lub poparcie takich produktów i/lub usług przez LBMA.”

---

Wymogi akredytacyjne rynku LBMA

Spróbujmy teraz odpowiedzieć na ważne pytanie. Mianowicie – jak takową akredytację „Good Delivery” od LBMA uzyskać? Londyn definiuje tu pięć głównych punktów, które przytaczamy poniżej oraz spróbujemy opisać i skomentować. Kandydat do akredytacji winien:

Istnieć, jako podmiot przynajmniej przez pięć lat i rafinować metal będący podstawą aplikacji akredytacyjnej przez przynajmniej 3 lata. „Będący podstawą” bo przecież o akredytację aplikować można dla złota lub srebra. Albo w przypadku obydwu metali, jeżeli dany wymóg produkcyjny spełniamy. Sam wymóg wydaje się logiczny, bo wyklucza zaistnienie nowo założonych zakładów czy „firm-krzaków”.

Trochę inaczej rozważa się punkt powyższy, gdy kandydat jest już za-akredytowany na jeden typ metalu szlachetnego i teraz aplikuje na drugi, który jest produktem ubocznym jego głównej produkcji. Na przykład – rafineria należąca do konglomeratu górniczo hutniczego specjalizującego się w miedzi i srebrze przetwarza sztaby typu dore, uzyskując w ten sposób odpowiednie metale szlachetne. Spełnia wymogi wolumenowe LBMA dotyczące srebra, akredytację na biały metal posiada, ale by uzyskać takową na złoto, musi spełniać wymóg minimum jak poniżej:

---

Natomiast, jeżeli posiada on akredytację na złoto i pragnie uzyskać na srebro, wymóg jest prostszy – minimum 20 t. produkcji rocznie.

Musi posiadać ustaloną roczną produkcję. Dla akredytacji dotyczącej złota będzie to po 10 t. każdego roku, trzy lata z rząd a dla srebra 50 t. rokrocznie, przez trzy lata. Produkcja nie musi być konkretnie w formie standardowych sztab.Wymóg ten można również spełnić poprzez znaczący i stały przyrost produkcji, mający miejsce w przeciągu rzeczonych trzech lat, z zakresem rocznym zawierającym się jak poniżej:

---

Żeby mieć zdolności produkcyjne na 10 t. / 50 t. kruszcu, należy posiadać zakontraktowanych dostawców, ale i zakontraktowanych klientów. Wymaga to również odpowiednich zdolności produkcyjnych, a zatem zainwestowania środków kapitałowych zamrożonych na dłuższy okres. A zatem znów chodzi o zaprezentowanie, iż jest się podmiotem czynnie działającycm, stabilnym z bazą wypracowanych kontaktów biznesowych. Akredytowana sztaba LBMA to 400 uncji, czyli 12,44 kg. Dla okrąglejszej matematyki załóżmy, że nasz proces produkcyjny nastawiony jest na 402 uncje, czyli 12,5 kg równo. Zakładając wymóg 10 t. złota, mamy na myśli 800 sztab LBMA.

Materialna wartość netto nie mniejsza niż równowartość 15 milionów GBP. Ukłon w stronę funta szterlinga, waluty obiegowej UK, czyli jurysdykcji, w której działa LBMA. Natomiast główna zasada z tego punktu wymaga, aby suma naszych nieruchomości, gruntów, parku maszynowego, gotówki, kruszcu, po odjęciu naszych zobowiązań finansowych, wynosiła netto 15 mln GBP. Czyli pokazujemy LBMA, iż posiadamy kapitał, relatywną płynność i nie jesteśmy firmą zombie odwlekającą swój upadek w czasie. Czy 15 mln GBP to dużo? Przyjmując 1830 GBP za uncję, wyjdzie nam 20,5 sztab w 400 uncjowym standardzie LBMA.ę.

Sytuacja finansowa i reputacja, które spełniałyby testy Due Diligence praktykowane na londyńskim rynku Loco. Ponadto aplikant posiadać musi właściciela, którego pozycja również spełniłaby wymogi j.w. Co sprawdza LBMA? Czy wnioskodawca wdrożył zasady ograniczania ryzyka, które obejmują następujące kluczowe obszary: finansowe, reputacyjne, logistyczne, sankcji, prania pieniędzy, przekupstwa i korupcji oraz siły wyższej. Następnie, czy wnioskodawca posiada wystarczający poziom ubezpieczenia dla metali szlachetnych posiadanych, oraz czy rzeczywiście deklarowana własność, sytuacja finansowa i reputacja, jako wnioskodawcy umożliwiają mu spełnienie wymogów.

Aplikujący winien zaaplikować Program Odpowiedzialnego Pozyskiwania Surowców LBMA oraz przejść niezależny audyt zanim złoży swoją aplikację.Czyli LBMA potwierdza, iż dąży do zgodności ze wskazaniami OECD na temat przejrzystości pozyskiwania surowca oraz jego przetwórstwa, oraz że oczekuje tego samego od akredytowanych członków. A co się z tym wiąże, pozostaje w zgodzie z opartym o powyższe wskazania EU Conflict Minerals Regulation. Co prawda, ze względu na długość i zawiłość Brexitowego okresu przejściowego, EU Conflict Minerals Regulation de iure nie jest przyjęty w całości UK a jedynie w Irlandii Północnej. Natomiast de facto, UK to członek OECD, a brytyjskie Foreign, Commonwealth & Development Office wyraźnie zaznaczyło, że oczekuje od importerów surowców zlokalizowanych na swoim terytorium działań zgodnych z powyższym wyznacznikiem OECD. LBMA wyraziła chęć dostosowania swoich wymogów do powyższego prawodawstwa unijnego i w tym kierunku przedsięwzięła działania. Stąd też światowa klasa staranności w prześwietlaniu źródła pochodzenia złota.

LBMA wymaga od akredytowanych podmiotów także spełnienia odpowiednich działań w zakresie ochrony środowiska, społeczeństwa i zarządzania (ESG) w łańcuchu dostaw złota, rozszerzając je oczywiście przy tym na ASM, czyli wydobycie małe, niezależne, „chałupnicze”, a także pozostając w zgodzie z innymi sformalizowanymi wymogami, jak np. Sustainability Principles, jakie LBMA opracowała wspólnie z WGC, Londyńskim Rynkiem Platyny i Palladu (LPPM), oraz przy udziale odpowiedniej agencji ONZ.

Właściwa procedura aplikacji, czyli sito w działaniu

Procedura aplikacji wymaga złożenia formularza aplikacyjnego do pobrania ze strony LBMA wraz z zestawem przygotowanych dokumentów korporacyjnych i finansowych. Wymagane są liczne, a ich całokształt umożliwia LBMA uzyskanie praktycznie wszystkich informacji na temat organizacji aplikującej, jej łańcucha zaopatrzeniowego oraz procesu produkcyjnego. Już rzut oka na poniższe wymogi pozwala stwierdzić, że przed obliczem LBMA aplikant zostaje odziany tylko w uczciwość i szczere intencje:

• List potwierdzający pozycję finansową rafinerii od lokalnego banku centralnego dla kraju, w którym owa rafineria się znajduje. Jeśli jest to niemożliwe, LBMA może zaakceptować analogiczny dokument wystawiony przez inny podmiot, jednak wcześniej należy to uzgodnić. Tego typu dokument może zostać wystawiony przez uregulowaną giełdę, na której działa rafineria. Tu jednak konieczne będzie potwierdzenie udziału aplikanta w dwóch lub więcej – clearingu, tradingu i dostaw/przechowywania.
• Raport z niezależnego audytu potwierdzającego zgodność z Programem Odpowiedzialnego Pozyskiwania Surowców, a także raport zarządu.
• Opis zasad zarządzania ryzykiem.
• Akt założycielski lub świadectwo handlowe.
• Najnowszy dostępny zestaw rocznego zestawienia finansowego, czyli list audytora, bilans oraz rachunek zysku i strat.
• Opis struktury firmy, a jeśli mowa o licznych spółkach i firmie matce, to najlepiej z wykresem.
• Listę dyrektorów firmy na dzień aplikacji.
• Dokładną lokalizację rafinerii, historię prac rafineryjnych, ogólny opis głównych źródeł zaopatrzenia, procesów produkcyjnych, metod oznaczania i przedstawienie odbiorców.
• Oświadczenie o zaangażowaniu w wykazanie przestrzegania zasad Global Precious Metal Code.
• Dokumenty potwierdzające produkcję za ostatnie trzy lata, umożliwiające zweryfikowanie czy spełnia się limity aplikacyjne produkcji, wraz z estymacjami jak prezentować się ma produkcja na następne dwa lata.
• Dokładne zdjęcia o wymiarze 2700 x 1800 pikseli w formacie jpg, ilustrujące oznaczenia sztaby oraz samą sztabę a następnie rysunek techniczny produktu, wraz z rysunkiem technicznym oznaczeń i logotypu oraz wyjaśnieniem sekwencji numeru seryjnego. Ma to pomóc w wykrywaniu fałszywek wolframowych powlekanych złotem.
• Wideo ok. 10 min długości, nagrane w obecności wyznaczonego Supervisora „Good Delivery”, objaśniające proces produkcyjny.

Dla kogoś z poza branży przemysłowo - produkcyjnej wydawać się może, iż jest to ogrom „papierologii”. Natomiast z punktu widzenia kogoś obeznanego z przedsiębiorstwem produkcyjno - przemysłowym (nawet niekoniecznie metali szlachetnych), jest to zwyczajowy zestaw dokumentacji potrzebny przy aplikacji o uzyskanie kontraktu na dostawy dla wielkiego klienta. Choć może lepiej stwierdzić „standardowy, choć pogłębiony”, bo mowa przecież o płynnym rynku finansowym, więc dochodzi jeszcze silna otoczka due dilligence, pogłębiona o zasady LBMA i międzynarodowe dotyczące etycznego pozyskiwania metalu.

Do powyższego dochodzi zestaw „badań terenowych”. LBMA posyła aplikantowi próbki kruszcu wykonane przez tzw. sędziów LBMA pochodzących z ciała zarządzającego „Good Delivery”, W skład tegoż wchodzą poważne rozpoznawalne marki. Aplikant będzie musiał na otrzymanych próbkach wykonać działania pobiercze. Mowa tu o dwudziestu czterech próbkach złota lub dziesięciu srebra – w zależności od metalu, o którego akredytację aplikuje. Na określenie czystości próbki, aplikant ma 10 lokalnych dni pracujących dla złota, lub pięć dla srebra. Umożliwia to potwierdzenie, że aplikujący podmiot jest w stanie skutecznie określić zawartość „kruszcu w kruszcu”, przez co, kontrola, jakości powinna być w stanie wyłapać możliwy problem w 400 uncjowych sztabach.

---

Na kolejnym etapie, aplikant musi dostarczyć jedenaście srebrnych lub złotych sztab (w zależności od aplikacji). Tutaj mowa już o sztabach trzymających wymogi 400 uncjowych LBMA, aczkolwiek dla potrzeb tego testu zaostrzone (mniejszy margines różnicy wagi) oraz z odmiennymi, testowymi, oznaczeniami, określonymi przez LBMA. Czyli aplikant demonstruje umiejętność wykonania produktu, o którego akredytację się ubiega. Ponosi jednocześnie przy tym koszt przygotowania odpowiedniego procesu produkcyjnego, który z założenia powinien odbyć się w warunkach jak najbardziej zbliżonych do standardowego procesu. Na dostarczenie sztab do wyznaczonego skarbca aplikant ma cztery tygodnie. Tam odbywa się mierzenie i ważenie w obecności wyspecjalizowanej załogi oraz wyznaczonych sędziów a następnie sprawdzenie składu, przetopienie i analiza spektrograficzna.

Oczywiście, poza kosztem dostosowania procesu produkcyjnego do potrzeb wymogów LBMA oraz kosztem audytorów, w trakcie procesu aplikant ponosi koszty procesu aplikacyjnego zawierające się jak poniżej:

---

W przypadku otrzymania akredytacji, ex-aplikant, a już członek listy „Good Delivery” liczyć musi się z odpowiednimi członkowskimi kosztami rocznymi oraz okresowymi testami jakościowymi, ale to już zupełnie inna historia. Otrzymuje również prawo do posługiwania się logotypem „LBMA Good Delivery Refiner”, czyli akredytowanej prze LBMA Rafinerii, zgodne z wymogami korporacyjnymi.

Myśl końcowa

Po co zatem to wszystko?

----

Rafineria uzyskując akredytację LBMA na 400 uncjowe sztaby złota lub 1000 uncjowe srebra, udowadnia, iż spełnia wysokie wymogi produkcyjne oraz jakościowe, wliczając w powyższe odpowiedzialne pozyskiwanie. Nawet, pomimo iż de facto akredytacja nie odnosi się do mniejszych rozmiarów sztab, tak przecież dla jej uzyskania prześwietla się całościowo łańcuch zaopatrzeniowy aplikanta. Będąc natomiast zaangażowanym w zagadnienie etycznego i odpowiedzialnego pozyskiwania kruszcu, LBMA wytwarza wysoki standard rynkowy, którego jej członkowie winni są przestrzegać.

Akredytujące organizacje – jak LBMA - zrzeszają najważniejsze podmioty związane z sektorem. Samo LBMA to 83 pełnych członków, 71 afiliowanych i 11 animatorów rynku (market makers). Pośród nich są brokerzy, największe banki, dilerzy, wytwórcy, konsultanci, zarządzający ETFami zabezpieczonymi kruszcem czy agencje logistyczno-ochroniarskie. Jeżeli zatem grono wyspecjalizowanych podmiotów najwyższej klasy decyduje się na wprowadzanie wysokich standardów oraz ich przestrzeganie, powinno to cieszyć. Tym bardziej, że to oni będą stanowić teraz – poprzez OTC LBMA – odbiorców 400 uncjowych sztab naszej produkcji.

Posiadanie akredytacji LBMA należy, zatem postrzegać jako gwarancję legalności i zgodności z przepisami prawa, oraz potwierdzenie iż kruszec użyty pochodzi ze źródeł mających w najwyższym poważaniu ciężką pracę ale i wolność człowieka.